اميرالمومنين علي (عليه السلام) فرمودند : قصد ما اين است كه نميريم تا توبه كنيم ، ولي توبه نمي كنيم تا اينكه ميميريم                                                                                             (شرح ابن ابي الحديد ج 20 ص 329)

امام صادق (عليه السّلام) فرمودند: وقتى كه اين آيه شريفه نازل شد: « وَ الَّذِينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ - و آنها كه وقتى مرتكب عمل زشتى شوند، يا به خود ستم كنند، به ياد خدا مى‏افتند و براى گناهان خود، طلب آمرزش مى‏كنند (آل عمران 135) » شيطان بالاى كوهى در مكه رفت شيطان فريادى زد و همه شياطين جمع شدند، آنها گفتند: اى سيد ما چرا ما را دعوت كرديد گفت اين آيه نازل شده است، چه كسى حاضر است با او به مقابله  برخيزد و نگذارد اين آيه اثر بگذارد در اين هنگام شيطانى برخاست و گفت من حاضر ميباشم، ابليس گفت تو اهل آن نميباشى، بعد از آن ديگرى برخاست به او هم گفت شما هم بنشين، در اينجا وسواس خناس برخاست و گفت: من حاضرم ابليس گفت: تو چه‏گونه عمل ميكنى، گفت: آنها را وعده ميدهم و به آرزوهاى دور و دراز مشغولشان ميكنم تا مرتكب گناه شوند، هنگامى كه گناه كردند، استغفار را از ياد آنها ميبرم شيطان گفت: تو شايسته هستى و اين كار تا روز قيامتبه تو واگذار شد                                                                                                                                                      (بحار الأنوار ج‏60 ص 197)